Amin is een heerlijk joch van zeventien jaar. Hij maakt makkelijk contact en is heel behulpzaam. Rond zijn tweede jaar kreeg hij een hersentumor die gelukkig helemaal kon worden weggehaald. Sindsdien leeft hij met een niet optimaal functionerend brein. Als Amin bij ons op de poli komt is de vraag om hem te helpen zijn boosheid te temmen. Hij kan zo kwaad worden dat hij thuis gaten in de muur schopt. En hij heeft zijn moeder een keer uit woede in de sloot geduwd met fiets en al. Na een dergelijke explosie voelt hij zich verdrietig. Hij wil helemaal niet zo doen.

We gaan aan de slag. Onderzoek wijst onder andere uit dat hij goed kan babbelen, maar veel minder begrijpt. Hij denkt traag en vergeet snel. Als hij dingen niet begrijpt, raakt hij in de war en kan geen woorden geven aan wat hij voelt. Hij reageert dan gefrustreerd boos. Een boze reactie levert vaak op dat iets niet meer hoeft. Toen hij zijn moeder die harde duw gaf zodat ze in de sloot viel, waren ze op weg naar de tandarts. Amin had zijn tanden niet goed gepoetst en was bang dat hij een gaatje zou hebben. Toen zijn moeder bozig zei dat hij door moest fietsen omdat ze anders te laat zouden komen, wist hij niets anders te doen dan haar hard te duwen. Ze viel en de tocht naar de tandarts werd uitgesteld. Amin vond het echt naar voor zijn moeder, maar was ook opgelucht dat de tandarts niet doorging.

We begrijpen de boosheid iets beter, maar hoe leert Amin hem temmen? Amin komt voor therapie en leert van alles: rustig ademen, welke gevoelens er bestaan, de boosthermometer, en nog meer. Zijn ouders hebben gesprekken over liefdevol grenzen stellen. Zijn moeder zegt dat ze dat heel moeilijk vindt.

Tijdens de evaluatie vertelt ze dat het beter gaat met Amin. Hij is minder vaak heftig boos. De hulpverlener van Amin zou heel graag de ultieme oefening doen: een heel boze bui temmen. Maar lastig genoeg is Amin tijdens de behandeling nooit woedend. Zijn moeder weet wel iets: samen hardlopen. Amin wil dat graag leren en loopt dan samen met zijn moeder. Maar zodra hij 300 meter loopt, gaat het mis.

U snapt het al: Amins hulpverlener trekt de volgende sessie mopperend zijn sportspullen aan en samen gaan ze rennen. Na 300 meter