Ik ben blij dat de onderzoekers erin geslaagd zijn hun bevindingen op papier te zetten. Juist omdat het onderzoek voor een deel niet de verwachte resultaten opleverde. Aan de hand van vier methodologische principes voor actieonderzoek laten ze ons zien waarom het in hun onderzoek anders verliep dan ze hadden gehoopt. Een van die principes is reflectiviteit: kritisch kijken naar een praktijkvraagstuk, doelen bepalen, een interventie inzetten en vervolgens evalueren. Dat vereist dat deelnemers ruimte en tijd hebben en ervaren. En dat was er onvoldoende in de wijkteams. Actieonderzoek kan dus waardevolle resultaten opleveren, zelfs als ze ogenschijnlijk tegenvallen, maar het is ontzettend belangrijk om goed te onderzoeken of de randvoorwaarden voor gebruik van deze methodiek op orde zijn.

De Academische Werkplaatsen voor autisme hebben zich de afgelopen jaren ingezet om met onderbouwde kennis de maatschappelijke participatie van mensen met autisme te vergroten. Kirsten Greaves-Lord en Hilde Geurts, beiden met een voortrekkersrol in de werkplaatsen, vertellen hoe het hen is gelukt om zoveel verschillende partijen goed met elkaar te laten samenwerken. Zij investeren in het begin vooral in het formuleren van een gezamenlijke ambitie: wat wil je met elkaar bereiken? Dat moet voor iedere deelnemer helder zijn (en blijven). En, merkten ze, als je op weg bent naar hetzelfde doel, kan de weg ernaartoe best met wat bochten of over wat hobbels verlopen en kunnen verschillende en soms ook tegenstrijdige perspectieven juist leiden tot nieuwe kennis. De inbreng van ervaringsdeskundigen was in beide werkplaatsen heel belangrijk, maar ook een voortdurende toetsing van dat wat werd ontwikkeld aan de praktijk. In deze werkplaatsen deden de deelnemers dat met behulp van ‘kenniskringen’ die feedback gaven op haalbaarheid of relevantie van de ideeën die werden uitgewerkt.