Als hulpverlener doen we diagnostisch onderzoek en bieden vaak enkele maanden behandeling, waarna het traject eindigt en het kind uit zicht verdwijnt. Hoe het verder gaat, weten we doorgaans niet. Behalve van Susanne, die op achttienjarige leeftijd in behandeling komt bij Rianne en vertelt dat ze, toen ze zes jaar oud was, onderzocht is door Adriaan. Hij was degene die destijds ADHD bij haar vaststelde, en werkt nog steeds bij het Lorentzhuis. Het idee ontstaat om een verhaal over de jeugdjaren en de ontwikkeling van Susanne te schrijven. Doordat we haar op verschillende momenten in haar ontwikkeling hebben leren kennen, kunnen we proberen in ieder geval voor één persoon te verkennen wat het betekent, welke invloed het heeft gehad om met ADHD-symptomen en een ADHD-classificatie op te groeien. Susanne reageert enthousiast. Ze wil graag helpen bij het schrijven van het verhaal dat wij hieronder vertellen. We nodigen Susanne en haar ouders dit voorjaar uit in het Lorentzhuis in Haarlem, waar Susanne en haar moeder in 2009 voor het eerst kwamen. Ze vertellen om beurten over Susannes kinderjaren, haar adolescentie en het nu. Wij voegen er in dit artikel onze visie en aanpak aan toe, en sluiten af met een gezamenlijke conclusie.