‘Mijn strip’ is een digitale tool waarmee kinderen met ASS aan leeftijdgenoten kunnen uitleggen hoe ze in elkaar zitten. Zo kunnen die beter rekening met hen houden en helpen ze kinderen met ASS ‘er gewoon bij te horen’. Want dat is wat ook zij het allerliefste willen.
Voor kinderen van tien tot twaalf jaar met een autismespectrumstoornis (ASS) kan functioneren in sociale situaties vanwege hun beperkte sociaal-communicatieve vaardigheden een enorme uitdaging zijn. Kinderen met ASS hebben moeite verbale en non-verbale sociale communicatie te interpreteren, gesprekken lopende te houden en de intenties van anderen te herkennen en te interpreteren (Attwood, 2006).
Kinderen met ASS zijn vaak het middelpunt van pesterijen (Van Roekel, Scholte & Didden, 2010) en de kans is groter dat leeftijdgenoten hen buitensluiten (Barnhill e.a., 2000). Deze zaken vergroten het risico op een ontwikkelachterstand. Er zijn diverse interventies om sociale vaardigheden (‘sova’) te stimuleren, maar de effecten van dergelijke trainingen zijn niet altijd even consistent en overtuigend (Dekker e.a., 2014; Gates e.a., 2017). Motivatiegebrek en een beperkte ‘leertransfer’ van de sova-training naar nieuwe sociale situaties blijken belangrijke knelpunten.
Daarnaast zien kinderen zelf niet altijd de link tussen het ontwikkelen van hun sociale vaardigheden en beter kunnen aansluiten bij hun leeftijdgenoten (Terlouw e.a., 2018). Ze zien de training in veel gevallen als iets waarin ze niet goed zijn. Toch zijn sova-interventies vaak onderdeel van de behandeling en begeleiding van kinderen met ASS. Sova’s worden zowel in Nederland als daarbuiten belangrijk geacht.
Met het ontwikkelen van andere vormen van behandeling, bijvoorbeeld meer individueel en door gebruik te maken van nieuwe technieken, kan beter worden aangesloten bij de behoeften en belevingswereld van ieder kind (Dekker e.a., 2014). De effectiviteit van sova-trainingen kan worden vergroot door in te spelen op de grootste knelpunten: motivatiegebrek en een beperkte leertransfer.
Door ‘Mijn Strip’ kwamen diepgaande gesprekken op gang
Digitale werkvormen, zoals games en apps met interactieve oefeningen, zijn vaak motiverender voor kinderen en kunnen meer variëteit en maatwerk bieden. Hierdoor worden oefeningen niet alleen leuker, maar kunnen ze ook effectiever zijn (Malinverni e.a., 2015). Digitale werkvormen kunnen daarnaast directe feedback geven, waardoor het leereffect kan worden vergroot.
Dit artikel beschrijft een onderdeel van het ‘SOVATASS-project’. In dit project werken drie hogescholen samen met diverse organisaties uit de kinder- en jeugdpsychiatrie en het regulier en speciaal basisonderwijs, met als doel een samenhangende set van digitale werkvormen te ontwikkelen. Deze toolbox, die
