Vlak voor de zomervakantie brak in de media de discussie los over het feit dat een Haagse moeder een rechtszaak tegen een school won omdat haar kinderen niet op de schoolfoto konden vanwege het Offerfeest. Vakbond CNV hield meteen een peiling onder de achterban en van de 134 ondervraagde schoolleiders gaf twee derde aan dat ouders op hun school wel eens met een procedure hebben gedreigd (Trouw, 14 juli 2017). Volgens Trouw interpreteren directeuren dit gedrag van ouders vaak als onredelijk en dwingend. Toch hebben ouders kennelijk zoveel invloed en het kan zelfs zover komen dat schoolleiders willen stoppen met hun werk. Is het terecht dat we dergelijk gedrag interpreteren als dwingend, onredelijk of egoïstisch? Of moeten we verder kijken en ons afvragen wat er schuilgaat achter dat gedrag?

Er zijn ouders die erg lastig en dwingend kunnen zijn en gedrag kunnen vertonen dat echt niet door de beugel kan. Regelmatig krijg ik van leraren en schoolleiders geanonimiseerde mails van ouders onder ogen waar zij echt geen raad mee weten. Deze zomer kreeg ik van een leraar weer een dergelijke mail: ‘Ik verwacht van leraren en juffen dat ze empathisch zijn. Maar die eigenschappen zijn bij D haar juffen ver te zoeken. (…)

Als ik weer hoor dat iemand D heeft gepest of zand op haar hoofd heeft gegooid, dan houd ik D tot de schoolvakantie thuis en dan ga ik een klacht indienen dat jullie je niet aan het pestprotocol houden! (…) L en D worden gepest sinds jij dit liedje in de klas hebt geïntroduceerd en ik eis dat je dit klassikaal rechtzet! Als dit niet gebeurt ga ik aangifte van discriminatie doen!’ Dit soort mails kan leraren lam slaan, moedeloos maken en van invloed zijn op hun werkplezier.