Hoe help je een dertienjarige jongen met PTSS en veelvuldige wegrakingen, en zijn moeder, als oplossingen niet direct voorhanden zijn? Het begint met verbinding maken, hoop vinden en vertrouwen uitspreken. Daarna: samenwerken en de moed niet opgeven. En niet te vergeten: altijd eerlijk zijn.
Deze foto is illustratief
Foto: Aleid Denier van der Gon
De dertienjarige Job heeft al verschillende trauma’s meegemaakt. Als klein jongetje was hij getuige van huiselijk geweld en werd hij in de steek gelaten door zijn vader. Later is hij langdurig gepest op school. Kwetsbare, introverte jongeren zoals Job, bij wie sprake is van PTSS met dissociatieve symptomen, kunnen last hebben van veel en heftige klachten, weten we. EMDR is een van de aanbevolen therapieën (Beer en De Roos 2017). Soms lukt het niet om meteen aan de slag te gaan met EMDR gericht op de verschillende nare ervaringen, om verschillende redenen (Struik 2021). Toch willen wij met Job wel zo snel mogelijk beginnen met EMDR, om hem te stabiliseren. Maar hoe pakken we dat aan? In dit artikel beschrijven we de uitdagende deeltijdbehandeling van Job. In zijn behandeltraject zoekt de therapeut vooral samen met Job en zijn moeder naar een passende manier. Vader is niet betrokken, maar geeft wel toestemming voor behandeling.
Job is vanuit een klinische opname verwezen naar Care4Kidz met de vraag naar stabiliserende behandeling met betrekking tot zijn klachten en onrustige situatie. De jongen heeft op dat moment last van herbelevingen, regressief gedrag, dissociaties, angsten, stemmingsklachten en volledig schoolverzuim. Job is voorafgaand aan de aanmelding vier weken klinisch opgenomen geweest in de specialistische GGZ. Hij vond dat naar. Vervolgens is Job vanuit de klinische opname verwezen naar een andere grote GGZ-instelling, maar bij de intake lijkt Jobs problematiek te complex om ambulant te behandelen. Opnieuw komt opname ter sprake, en Job reageert heftig; hij doet suïcidale uitspraken en pakt een mes om zichzelf iets aan te willen doen. De crisisdienst wordt ingeschakeld en de politie voert Job weg in een politiebusje. Ook dit is zeer traumatisch voor hem. Zijn vertrouwen in hulpverlening en hulpverleners daalt en de angst hiervoor neemt toe. Vanuit deze situatie neemt Jobs moeder contact met ons op. Samen komen ze bij Care4Kidz op intakegesprek. Moeder is op dat moment thuis met ziekteverlof. Ze zorgt voor haar zoon en weet zich geen raad meer met de situatie. Het gedrag van Job verandert; de regressie neemt toe en hij toont zich niet meer alleen lief en aardig, maar ook vaak boos, loopt weg en is dan niet gerust te stellen. Hij is begonnen in de brugklas vmbo-tl. Ondanks alles gaat hij nog altijd met plezier naar scouting.
