Soms laat een kind met een licht verstandelijke beperking (LVB) al langere tijd geen vooruitgang meer zien bij de behandeling, of is er twijfel over de diagnose. Vaak is een advies voldoende om de behandeling weer vlot te trekken. Bij het Expertisecentrum LVB en Psychiatrie van Karakter in Arnhem krijgen kinderen en jongeren met een licht verstandelijke beperking (LVB) en (vermoeden van) een psychiatrische aandoening in één dag een diagnose en behandeladvies. Het is de bedoeling dat de eigen begeleiders de behandeling en begeleiding vervolgens weer op zich nemen. Het expertisecentrum is een initiatief van klinisch neuropsycholoog Sammy Roording en psychiater Wouter Groen.
Waarom is het expertisecentrum in het leven geroepen?
Groen: “De landelijke vraag naar psychiatrische expertise voor kinderen en jeugdigen met een LVB is groot. Maar in Nederland zijn weinig kinder- en jeugdpsychiaters, en klinisch-neuropsychologen voor kinderen en jeugdigen zijn er nóg minder. Wij verenigen ons in zeldzaamheid. Sammy en ik werken bij elkaar opgeteld meer dan dertig jaar in de zorg voor jeugdigen met een LVB, en hebben inmiddels veel kennis en expertise opgebouwd. Die willen we graag inzetten voor deze kwetsbare doelgroep. Als je goed voor deze kinderen en jongeren wil zorgen, is het belangrijk oog te hebben voor de gehele context. Die context is namelijk erg belangrijk voor het functioneren. Nog meer dan in de reguliere zorg gebeurt, kijken wij naar de relatie van het kind met de ouders, hoe het op school en op de sportclub gaat, naar de hobby’s van het kind, enzovoort. Ons eerste doel is die context zo goed mogelijk te begrijpen en problemen die daar spelen te scheiden van wat er aan de hand is op psychiatrisch en neuropsychologisch vlak. Vervolgens proberen we de mentale leeftijd te onderscheiden van de psychische klachten. Zo beogen we heel precies en multidisciplinair te beoordelen wat er aan de hand is.”
We denken vaak dat alles altijd beter moet; dat is niet zo
Roording: “De inschatting van het functioneren van een kind of jongere leggen we vaak uit aan de hand van een driehoek: (neuro)cognitief functioneren, sociaal-emotioneel functioneren en de mate van zelfredzaamheid. Wij kijken naar de balans – of beter gezegd de disbalans, want ze komen natuurlijk niet voor niks bij ons – in al deze facetten. Zo kan een kind van twaalf jaar een mentale leeftijd van een tienjarige hebben, de zelfredzaamheid van een achtjarige en zich
