Als Jeroen (7 jaar) zijn jas niet wil aandoen om naar school te gaan, grijpt vader Peter hem bij zijn arm en schreeuwt dat hij moet luisteren. Hij verliest de controle en slaat Jeroen met zijn vlakke hand in zijn gezicht. Moeder Esther komt geschrokken naar beneden gerend en ziet haar zoon met een bloedneus. Dit is voor haar de druppel. Uit wanhoop belt ze de politie. Peter vertelt aan de politie dat hij in een waas heeft gehandeld. Hij kan het zich amper herinneren. Bovendien valt het allemaal wel mee, vindt hij; een corrigerende tik hoort volgens hem bij de opvoeding. Uit het verhaal van Esther blijkt echter dat dit soort agressieve uitbarstingen meerdere keren per week voorkomen. Daarnaast blijkt dat zij ook wel eens door haar man wordt geslagen, wat Peter ontkent. Ze hebben wel eens ruzie, maar hij vindt dat zijn vrouw alles groter maakt dan de werkelijkheid. Na een melding van de politie bij Veilig Thuis wordt het gezin aangemeld voor de Resolutions Approach: een oplossingsgerichte aanpak gericht op het voorkomen en stoppen van kindermishandeling. Het is een effectieve aanpak volgens de klinische praktijk, maar één die onvoldoende is onderzocht. In dit artikel wordt een studie naar de effectiviteit van de aanpak verder beschreven.
De Resolutions Approach werkt als het ware om ontkenning heen
Anders kijken naar ontkenning
In Nederland worden jaarlijks 34 op de 1000 kinderen mishandeld (Euser e.a., 2013). Onder kindermishandeling verstaan we fysieke en emotionele mishandeling of verwaarlozing, seksueel misbruik en getuige zijn van huiselijk geweld. De gevolgen voor de kinderen kunnen ernstig zijn en tot op latere leeftijd aanhouden. Zowel internaliserende als externaliserende problemen, namelijk kenmerken van attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), problemen met emotieregulatie, posttraumatische stressstoornis (PTSS), beperkte sociale vaardigheden, een laag zelfbeeld, depressie, cognitieve problemen en ontwikkelingsachterstanden komen vaak samen voor met kindermishandeling (Mabanglo e.a., 2002; Maguire e.a., 2015). Bovendien bestaat de kans op intergenerationele overdracht: een deel van de mishandelde kinderen loopt het risico zelf te mishandelen in de toekomst (Asen & Fonagy, 2017). Het is daarom van groot belang dat er effectieve interventies zijn voor het stoppen van kindermishandeling in gezinnen.
