Als kinder- en jongerentherapeut viel het Delphine al snel op dat er binnen het domein van EMDR een gebrek was aan praktisch materiaal dat specifiek gericht was op kinderen en adolescenten. Aangezien haar eigen therapeutische stijl sterk leunt op visuele en praktische elementen, besloot ze zelf aan de slag te gaan om deze lacune op te vullen.

We spraken haar in het kader van het werkboek EMDR bij kinderen en adolescenten dat zij schreef over traumabehandeling bij kinderen en adolescenten en hoe EMDR een oplossing kan bieden.

Waarom ontwikkelt het ene kind na een traumatische gebeurtenis (gedrags)problemen en het andere kind niet?

Delphine: ‘Elk kind is uniek, en daarom is het belangrijk om rekening te houden met een breed scala aan invloeden bij het begrijpen van hun reactie op trauma. Het verschil in hoe kinderen reageren op een traumatische gebeurtenis kan worden verklaard door een combinatie van genetische, omgevings- en persoonlijke factoren. Deze factoren kunnen afzonderlijk of in combinatie bepalen hoe een kind reageert op een traumatische gebeurtenis. Natuurlijk speelt de aard van de traumatische gebeurtenis daarbij een rol. Hoe vaak heeft de gebeurtenis zich voorgedaan, was de blootstelling aan de gebeurtenis indirect of direct en wat is de aard en ernst van de gebeurtenis en de gevolgen daarvan. Een stabiele en ondersteunende gezinsomgeving kan een buffer vormen tegen de negatieve effecten van trauma waarbij hechting een belangrijke rol speelt. Maar sommige kinderen hebben een genetische aanleg die hen kwetsbaarder maakt voor het ontwikkelen van angst, depressie of posttraumatische stressstoornis (PTSS). Ook variaties in hersenstructuren en neurotransmittersystemen kunnen invloed hebben op hoe een kind stress verwerkt en reageert op trauma.’

‘Wat omgeving betreft kan de aanwezigheid van andere stressoren in het leven van het kind, zoals armoede, pesten of gezinsproblemen, de impact van een traumatische gebeurtenis verergeren. Gescheiden zijn van ouders is een belangrijke risicofactor, net zoals stress, PTSS of psychiatrische problematiek bij ouders. Bovendien kunnen kinderen die al eerder trauma hebben meegemaakt, gevoeliger zijn voor nieuwe traumatische gebeurtenissen. En net als bij volwassenen verschillen de strategieën die kinderen gebruiken om met stress om te gaan. Probleemoplossingsvaardigheden, sociale vaardigheden, adequate impulscontrole, een positief zelfbeeld en extraversie zijn vaardigheden en persoonlijkheidskenmerken die kunnen beschermen tegen de ontwikkeling van traumagerelateerde klachten.’

Zijn er verschillende reacties op traumatische gebeurtenissen te onderscheiden afhankelijk van in welke ontwikkelingsfase een kind zit?

Delphine: ‘Ja, de reactie van een kind op traumatische