Niet zelden wordt er in het onderwijs, de zorg- en de welzijnssector van alles verzucht over ouders en familieleden die ruzie maken met hulpverleners, klagen, controleren, eisen, dreigen, tegenwerken en wat al niet meer. Tegelijkertijd klagen ouders over hulpverleners die niet luisteren, een rol spelen, zich bureaucratisch opstellen of hun wil door willen drijven.

Voor professionals die met dit soort situaties te maken krijgen, is het van belang dat ze begrijpen dat dit gedrag bij ouders en andere familieleden in de regel juist voortkomt uit betrokkenheid. Van belang is dus dat je als hulpverlener weet hoe je deze betrokkenheid kunt gebruiken als aanknopingspunt om weer een positieve draai aan de relatie met deze mensen te geven. Het zorgvuldig omgaan met de relatie met ouders en familieleden is extra belangrijk nu professionals en het sociale netwerk van de persoon in kwestie steeds meer op elkaar als samenwerkingspartners aangewezen zijn. Niet in de laatste plaats is het van enorm belang voor de cliënt zelf, want het is buitengewoon frustrerend wanneer hun hulpverleners en hun thuisfront niet met elkaar door één deur kunnen.

Daarom staat dit congres over het werken met ouders in het teken van “lastige ouders” uit bijzondere families. Ervaren sprekers leggen de focus op het omgaan met ouders of familieleden die een licht verstandelijke beperking hebben, die GGZ-problematiek hebben, uit multi-probleemgezinnen komen en / of al lange (vaak vervelende) trajecten met hulpverleners en scholen hebben doorlopen.