Kim, een tenger meisje van zes met staartjes, komt huppelend mijn kamer binnen. Haar moeder ziet het al een tijdje niet meer zitten met Kim. Die kost haar zo veel energie dat haar andere twee kinde...

Farid komt met zijn moeder naar het intakegesprek. Ze zijn meer dan een half uur te laat. Als ik vraag waarom, kijkt Farid mij met grote ogen aan: “Ik weet het niet.” Ook als zijn juf vraagt waarom hij thuis was en niet op school, heeft hij geen antwoord. Farid huilt vaak als hij thuis is en wil dan niet naar school. Maar waarom? Hij weet het niet.

In gedachten verzonken achter de computer hoor ik opeens sloffende voetstappen door de gang mijn kant op komen, vergezeld door bekende stemmen. De voetstappen horen bij Kevin. Hij komt bijna elke week met zijn begeleider Dusty. Kevin heeft veel nare dingen meegemaakt.

Vandaag komen twee broertjes voor een intakegesprek. Camiel is zes en Melvin twee jaar.

Al langer ben ik niet blij met mijn huidige werkplek. Gedoe met de transitie, fusieperikelen en verwarring rond wie wat wil en moet aansturen.

Els is vijftien jaar. Ze woont sinds een paar maanden bij gezinshuisouders. Zij maken zich zorgen om haar. Els is er al eens weggelopen, drinkt alcohol en gaat met veel oudere jongens om.

Er staan dranghekken bij de uitgang van het station. Overal liggen plastic bekertjes.

Ben komt bij De Praktijk omdat hij vaak moet huilen. Hij kan slecht tegen harde stemmen en kan zich moeilijk verweren. Vooral op school komen de tranen snel. Zelf begint hij er steeds meer last van te krijgen. Hij wordt over twee maanden elf jaar en wil helemaal niet zo snel huilen. Ben vindt het lastig om met woorden te vertellen wat hij denkt en voelt. Hij weet wel dat de schelle stem van zijn juf veel snellertranen oproept dan de rustige stem van de invaljuf.