Home achtergrondartikel
achtergrondartikel
Casus gezinsgerichte schematherapie
Esra Schuiling is GZ psycholoog en supervisor schematherapie VSt en VGCt. Zij werkt in haar eigen praktijk en is gespecialiseerd in gezinsgerichte schematherapie met jonge gezinnen in de peripartum fase. Zij heeft een groepschematherapie voor mama’s (GST mama’s) ontwikkeld en heeft haar promotieonderzoek gericht op het effect van GST mama’s op de verbinding tussen moeder en kind. Daarnaast werkt zij als schematherapie docent en geeft zij ook cursussen over Schematherapie voor ouders en het jonge kind. Onlangs kwam van haar hand de handleiding schematherapie voor ouders en het jonge kind uit. Voor Kind en Adolescent Praktijk beschrijft een succesvolle casus waarbij gezinsgerichte schematherapie werd ingezet.
Gezinsgerichte schematherapie stelt basisbehoeften van ouder en het (jonge) kind voorop
Onlangs kwam de Handleiding schematherapie voor ouders en het jonge kind uit. Het boek biedt een duidelijk theoretisch kader voor gezinsgerichte schematherapie voor ouders in de fase van pril ouderschap en beschrijft helder, concreet en met veel casuïstiek het protocol voor ouders met persoonlijkheidsproblematiek. Esra Schuiling schreef de handleiding en het bijbehorende werkboek. Voor Kind en Adolescent Praktijk beantwoordde ze een aantal vragen.
Wachttijd in Jeugd-ggz overbruggen met ‘Krachtgesprek’
Het ‘Krachtgesprek' is bedoeld om de lange wachttijden in de Jeugd-ggz te overbruggen. Dit eenmalige gesprek van anderhalf uur, geïnspireerd op Single Session Therapy (SST), helpt gezinnen om al vóór de behandeling aan hun problemen te werken en hun draagkracht te vergroten.
Het systeem betrekken, nóg meer dan voorheen en in elke fase
De methode ‘handelingsgerichte diagnostiek' is herzien. Daarbij is aandacht voor recente thema's, zoals de therapeutische waarde van diagnostiek, de stem van het kind en de discussie over de zin en onzin van classificaties. Wat bleef hetzelfde, wat is nieuw? Een overzicht.
‘Tem je draak’, een training voor chronisch getraumatiseerde kinderen
Tem je draak is een training om chronisch getraumatiseerde kinderen te versterken en voor te bereiden op traumabehandeling. Dankzij een mooie samenwerking tussen Levvel, Fiom, Kenter Jeugdhulp en YouSense is de training nu uitgebreid met vier nieuwe gratis te downloaden vignetten: seksueel misbruik, adoptie, huiselijk geweld en individueel gebruik. Nu kunnen nog meer kinderen worden ondersteund. We stelden één van de ontwikkelaars van ‘Tem je draak’, klinisch psycholoog Nathalie Schlattmann bij Levvel, een aantal vragen.
‘Faalangst is geen ziekte, je hebt het enigszins nodig om tot goede prestaties te komen.’
Je bibbers de baas is een cognitief gedragstherapeutisch (groeps)behandelprotocol waarmee therapeuten kinderen tussen de 9 en 12 jaar leren met hun faalangst om te gaan en deze te verminderen. Het protocol is onlangs in een heel nieuw jasje gestoken waarbij cognitieve gedragstherapie met ontspanningstechnieken, psycho-educatie en onderdelen uit de Acceptance and Commitment Therapy volop aan bod komen. We stelden de auteur Marianne van der Zalm-Grisnich, een aantal vragen over de oorzaken van faalangst bij kinderen, hoe kinderen daarbij te helpen en het herziene protocol.
De helende kracht van foto’s maken
Therapeutische fotografie kan van waarde zijn voor jongeren met ernstige emotieregulatieproblematiek. De methode biedt inzicht in eigen functioneren, emoties en gedachten, en in verschillen tussen het eigen perspectief en dat van de ander. LUMC Curium ontwikkelde een eigen aanpak.
Zorg voor jongeren met ernstige anorexia nervosa
Verplichte zorg bij ernstige anorexia nervosa (AN) kent beperkingen en onbedoelde nadelige effecten. Ook zijn er ethische dilemma's. Het alternatief is een behandelbeleid gericht op autonomie-bevordering. Dat biedt perspectief, blijkt uit deze drie casussen.
‘Veel pleegkinderen voelen zich niet begrepen door de hulpverlening’
Tekst: Johan Faber
Pleegkinderen hebben vaak hun eigen specifieke trauma’s. Hulpverleners zouden beter moeten luisteren naar hun verhalen, zegt ervaringsdeskundige Lily Monori van Dijken. ‘Ik kreeg het gevoel dat ik een geval apart was.’
Hoe brengen we de carrousel tot stilstand?
Bij een groep meisjes met veel traumatische ervaringen en complexe problematiek lukt het niet de zorg te bieden die ze verdienen. Hoe bieden we deze meisjes veiligheid en bescherming zonder ze op te sluiten? En welke vroege signalen zijn er dat het misgaat?