Home achtergrondartikel
achtergrondartikel
Behandel het gezin en niet alleen de ouder of het kind
Een kleuter gaat sinds kort naar school. De juf maakt zich zorgen, want de jonge leerling is vaak erg boos. Ook de ouders vragen zich af wat er aan de hand is en melden zich bij de jeugd GGZ. De vader is zelf ook onder behandeling vanwege zijn soms heftige uitbarstingen. In het contact met zijn kind is hij erg bepalend en reageert geïrriteerd als dingen niet gaan zoals hij wil. Deze situatie is een van de vele voorbeelden uit Stolpers onderzoek die het belang van een gezinsgerichte aanpak onderstrepen.
Hoe brengen we de carrousel tot stilstand?
Bij een groep meisjes met veel traumatische ervaringen en complexe problematiek lukt het niet de zorg te bieden die ze verdienen. Hoe bieden we deze meisjes veiligheid en bescherming zonder ze op te sluiten? En welke vroege signalen zijn er dat het misgaat?
De impact van sociale media op het welzijn is niet voor alle jongeren hetzelfde
Jongeren besteden steeds meer tijd op Instagram, Snapchat, YouTube, TikTok en WhatsApp. Het gebruik van sociale media kan van invloed zijn op hun lichamelijke, mentale en sociale welzijn. Maar die invloed is niet voor alle jongeren hetzelfde. Welke persoonlijke eigenschappen of omgevingsfactoren spelen hierbij een rol?
Onderzoek naar therapeutisch proces gezin na seksueel broer zus misbruik
Behandelmodel biedt richtlijnen in complexe dynamiek seksueel broer zus misbruik
Een gevoelig en kwetsbaar onderwerp waar nog weinig studie naar is gedaan: seksueel misbruik tussen kinderen binnen een gezin. Onderzoeker Aletta Simons, verbonden aan het CHE-lectoraat Duurzame zorg, deed er recent onderzoek naar. “Vaak wordt alleen individuele therapie gegeven aan de broers/zussen die betrokken zijn geweest. Terwijl de gevolgen van het misbruik na een onthulling impact hebben op álle gezinsleden en het onderlinge vertrouwen vaak beschadigd raakt.”
‘Ouders moeten hun kinderen leren eten’
Dit artikel is eerder gepubliceerd in GZ-Psychologie magazine 5/2024 en werd geschreven door Erik Hardeman.
Als rouw en verlies deel zijn van het dagelijks leven
Kinderen die opgroeien met een ouder met de hersenziekte Huntington voelen zich vaak eenzaam, onbegrepen en ongezien. Hoe stemmen professionals beter af op de behoeften van deze kinderen? Kennis over de ziekte én een vertrouwensband met zowel ouders als kind zijn noodzakelijk.
Zorg voor jongeren met ernstige anorexia nervosa
Verplichte zorg bij ernstige anorexia nervosa (AN) kent beperkingen en onbedoelde nadelige effecten. Ook zijn er ethische dilemma's. Het alternatief is een behandelbeleid gericht op autonomie-bevordering. Dat biedt perspectief, blijkt uit deze drie casussen.
Diagnostiek en behandeling van ARFID bij kinderen, jongeren en volwassenen
Op 21 okt. jl. kwam het boek ARFID bij kinderen, jongeren en volwassenen – Diagnostiek en behandeling uit. Behandelaren in de GGZ vinden hier de praktische handvatten voor de diagnostiek en behandeling van patiënten met een vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis (ARFID). Stap voor stap word je begeleid door het diagnostiek- en behandelproces om effectief te werken met kinderen, jongeren en volwassenen die lijden aan dit ernstige eetprobleem. Wij stelden Sandra Mulkens, een van de auteurs van het boek, een aantal vragen.
Autisme of ADHD? Hoe onterechte labels kwetsbare kinderen de juiste hulp ontzeggen
Veel kinderen die thuis te maken hebben met huiselijk geweld, mishandeling of chronische stress, krijgen ten onrechte het label ADHD of autisme opgeplakt. Zij worden daarmee niet alleen met een extra probleem opgezadeld, maar lopen ook de juiste behandeling mis. Moeten we alerter zijn op de rol van trauma? ‘We weten dat trauma en ontwikkelingsproblemen samenhangen, dus om daar niet naar te kijken, is een beetje dom.’
Dit artikel, geschreven door Annette Wiesman, is met toestemming overgenomen uit Zorg+Welzijn, het vakmedium voor professionals in het sociaal domein.
Hoe LHBTI+ inclusief zijn jeugdzorg en (jeugd-)GGZ organisaties?
Toegankelijke en inclusieve zorg is belangrijk om LHBTI+ jongeren goede hulpverlening te kunnen bieden. Circa 1 op de 10 jongeren identificeert zich als LHBT+. LHBT+ jongeren hebben meer last van angst, depressie en suïcidaliteit dan hetero en cisgender jongeren. LHB-jongeren doen 4,5 keer zo vaak en transgender jongeren 10 keer zo vaak een poging tot zelfdoding dan heteroseksuele en cisgender jongeren. Toch is de aandacht voor LHBTI jongeren niet vanzelfsprekend in de jeugdzorg en jeugd-GGZ. Ook voor een organisatie zelf is het van belang dat alle werknemers, dus ook LHBT werknemers, een veilig klimaat ervaren. LHBT werknemers hebben in het algemeen vaker te maken met ongewenst gedrag en discriminatie op de werkvloer, met o.a. hoger verzuim als gevolg. Hoe maak je een jeugdzorg of (jeugd-)GGZ instelling LHBTI+ inclusief voor iedereen?
