Met de documentaire Jason besloot maakster Maasja Ooms vorig jaar haar drieluik over falende jeugdzorg in Nederland. Het eerste deel, over de uit huis geplaatste Alicia, liet niemand onberoerd. Ook in Rotjochies liet Ooms blijken verder te kijken dan ‘het probleem’ waartoe de hoofdpersonen meestal werden gereduceerd. Voor haar derde film portretteerde ze de 22-jarige Jason, die worstelt met de gevolgen van de trauma’s uit zijn jeugd, trauma’s die er niet minder op werden nadat hij in de gesloten jeugdzorg belandde.
Ooms’ documentaire biedt onder meer een bijzonder inkijkje in Jasons traumatherapie, waaronder een EMDR-sessie. Maar Jason wil meer zijn dan slachtoffer. Hij zet zijn ervaring in om anderen te behoeden voor wat hem is overkomen. Alweer levert het een indrukwekkend en pijnlijk document op.
Jason werd Amsterdammer van het Jaar en nu is er ook nog een nummer voor hem geschreven. Je kunt het hier beluisteren. Het is een oproep aan de politiek, de beleidsbepalers en de opleidingen, om ook structureel iets te veranderen binnen de jeugdzorg. Over de achtergrond van het nummer kan je hier meer lezen.
