We hebben afgesproken op het hoofdkantoor van Tactus Verslavingszorg in Deventer, ergens halverwege de werkplek van Neomi van Duijvenbode en die van Evelien Poelen. Er dreigt regen, de lucht is drukkend, dus worden de dames nog even snel buiten op de foto gezet voordat het interview begint. Evelien Poelen (EP) is senior onderzoeker bij Pluryn, een landelijke organisatie voor gehandicaptenzorg, jeugdzorg en GGZ. Zij doet daar onderzoek naar middelengebruik bij jongeren met een LVB. Neomi van Duijvenbode (NvD) werkt als behandelaar en senior onderzoeker bij Tactus Verslavingszorg. Daarnaast is zij in opleiding tot GZ-psycholoog. De fascinatie voor verslavingsproblematiek en LVB ontstond voor Van Duijvenbode tijdens haar stage in een tbs-kliniek. NvD: “Ik zag dat een verstandelijke beperking lang niet altijd werd onderkend en dat dit tot problemen leidde. Behandelingen sloten niet goed aan, cliënten vielen uit. Hun gedrag werd niet altijd juist geïnterpreteerd.

Ook bij LVB-jongeren komt een verslaving zelden alleen

Niet meedoen betekent bijvoorbeeld lang niet altijd een gebrek aan motivatie of onwil, maar kan ook een teken zijn van onkunde: het niet begrijpen. Er was een mismatch tussen de vermogens van de cliëntpopulatie en het behandelaanbod, met als gevolg dat mensen terugvielen in middelengebruik of agressief werden. Vervolgens ben ik na mijn studie onderzoek gaan doen naar LVB en verslaving. Dat was in Nederland, maar ook wereldwijd, een van de eerste onderzoeken op dat gebied.” EP: “Toen ik afgestudeerd was als gezondheidswetenschapper ben ik aan de Radboud Universiteit promotieonderzoek gaan doen naar alcoholgebruik onder jongeren. Later heb ik ook onderzoek gedaan naar drink- en rookgedrag onder studenten. Deze projecten gingen altijd over de vraag waarom mensen alcohol of drugs gebruiken en hoe we verslavingsproblemen kunnen voorkomen. Ik kreeg gaandeweg de behoefte om de universiteit te verlaten en de ‘echte’ wereld in te gaan. In gesprek met Pluryn merkte ik dat er veel behoefte was aan expertise over alcoholgebruik en interventies. Zo ben ik er van buitenaf ingerold. Mijn huidige werk geeft me veel meer voldoening. Op de universiteit dacht ik vaak: het is een leuk en interessant onderwerp, maar tegelijk zijn er zoveel jongeren die alcohol drinken zónder problemen te ontwikkelen. Hoe erg is het nou allemaal? Tijdens mijn eerste weken bij Pluryn merkte ik meteen de relevantie van mijn onderzoek. Dat is inmiddels zeven jaar geleden en het is nog steeds heel erg leuk.”