In Nederland bestaan verschillende interventies voor gezinnen met meervoudige en complexe problemen. Denk aan Intensieve Ambulante Gezinsbehandeling (IAG), Multisysteemtherapie (MST), Multidimensionele Familietherapie (MDFT), 10 voor Toekomst, Parent Management Training Oregon (PMTO), Gezin Centraal, Families First en Triple P niveau 4-5. Alle richten zich op vermindering van de (opeenstapeling van) problemen van deze gezinnen; of het nu gaat om opvoeding, familieconflicten, financiën en gezondheid, of om problemen met politie en justitie (Tausendfreund et al. 2016). De problemen zijn doorgaans verweven met elkaar, houden elkaar in stand, versterken elkaar en bestaan vaak over langere tijd (Van Assen et al. 2020).

Interventies voor deze doelgroep beogen onder andere de opvoedingsvaardigheden van ouders te versterken, de communicatie en samenwerking tussen gezinsleden te verbeteren en het criminele of probleemgedrag van de kinderen te verminderen. Ook het op orde brengen van de financiën en het huishouden en het activeren van het sociaal netwerk kunnen onderdeel van de interventie zijn. Het gaat steeds om ambulante inzet (bij het gezin thuis) en een ‘systemische’ aanpak, waarbij alle gezinsleden en hun omgeving in ogenschouw worden genomen. De programma’s, toegespitst op de specifieke behoeften van een gezin, hebben een hoge intensiteit vanwege frequente afspraken met hulpverleners, en professionals hebben doorgaans een kleine caseload (Tausendfreund et al. 2016).

Studies naar de effectiviteit van dit soort interventies laten positieve effecten zien op verschillende uitkomstmaten, zoals gezinsfunctioneren (Al et al. 2012) of probleemgedrag van het kind (Veerman en De Meyer 2015). Maar de beschikbare kennis is zeker nog niet overtuigend. Soms blijken effecten niet langdurig en bestaan er na afloop nog steeds problemen (Van Assen et al. 2020). Ook zien we grote verschillen in uitkomsten tussen kinderen, interventies, studies en landen (Evenboer et al. 2018; Van Assen et al. 2020). Verder zijn de resultaten van de studies moeilijk vergelijkbaar, doordat de gebruikte uitkomstmaten sterk verschillen. Ten slotte bestaat de huidige kennis over de effectiviteit van dit soort interventies vooral uit kennis over de effectiviteit van interventies als geheel. Hoewel dit waardevolle informatie is, blijft onduidelijk wélke onderdelen van de interventies bijdragen aan positieve of negatieve uitkomsten.